هفت روزِ بارسا؛ بدترین هفته کاتالان ها بعد از سال 2003

این مقاله، به بررسی وضعیت بارسلونا در هفته ای که گذشت، پرداخته است.

اوضاع دارد خیلی عجیب می شود!

چیزهایی که خوب پیش رفت

هوادار خوشبین و مثبت اندیش بارسلونا، بجای گریه کردن بر رو و پشت بالش خود در هفت روز آینده به علت آنچه در سن سباستین رخ داد، نگاهش را به مسئله مهمتر معطوف می کند. باخت 1-0 به سوسیداد مشخصا مشکلات بارسا را کم نکرد، اما نکته دلخوش کننده، پیروزی 2-1 مقابل اتلتیکو مادرید در دور رفت یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا بود - بردی که می تواند در بلند مدت، اهمیت بسیار بالایی داشته باشد. وَ، تنها برای اینکه گفته باشیم، دو کارت زردی که فرناندو تورس گرفت، درست بود. تورس در پرسی که سیمونه از بازیکنانش خواسته بود زیاده روی کرد. چیزی به نام توطئه یوفا وجود خارجی ندارد.

ضربه روحی وارد شده از باخت در ال کلاسیکو، می توانست اوضاع بدتری را برای فرم بارسا مقابل اتلتیکو مادریدِ جنگنده رقم بزند، اما کاتالان ها بازگشتی با شکوه داشتند و پیروزی آن ها را در موقعیتی بسیار خوب برای دیدار برگشت در ویسنته کالدرون قرار داد. ضمن اینکه، صرفا برای اینکه اشاره کرده باشیم، شکست رئال مادرید مقابل ولفسبورگ، شانس دیدن دو ال کلاسیکوی دیگر در نیمه نهایی را، بسیار کم کرد.

هوادار بدبین و نا امید بارسا احتمالا در حال حاضر دارد سکته می کند؛ اگرچه روزنامه موندو دپورتیو، که پایه ای بارسایی دارد، اینگونه دلداری می دهد: «بالش ها برای یک دلیلی آنجا هستند. آن ها وقتی استفاده می شوند که بارسا می بازد».

و این همان اتفاقی است که در آنوئتا افتاد؛ ورزشگاهی که در حال حاضر با 6 فصل ناکامی از سال 2007، به یک ورزشگاه نفرین شده برای بارسا تبدیل شده است. در آستانه ال کلاسیکو، بارسا 10 امتیاز بیشتر از رئال و 9 امتیاز بیشتر از اتلتیکو داشت؛ اما در حال حاضر، اختلافش با آن ها به ترتیب 4 و 3 امتیاز شده است. البته برتری دیگر بارسا بر آن ها این است که در مقابل هر دو تیم در دیدار های مستقیم، نتیجه بهتری کسب کرده است؛ نکته ای که در اسپانیا بر تفاضل گل، اولویت دارد.

این کم شدن اختلاف امتیازات، می تواند از لحاظ روانی برای تیمی که خود را در موقعیتی می دید که می توانست از لحاظ فیزیکی و فکری تمرکز خود را روی لیگ قهرمانان بگذارد، اما حالا حساسیت در کورس قهرمانی را دوباره احساس می کند، آسیب زننده باشد. از لحاظ آماری، با وجود تنها 6 بازی تا پایان لیگ، عنوان قهرمانی همچنان در دستان بارساست، اما با این اتفاقات، اوضاع کمی پیچیده تر از قبل شد.

جرارد پیکه در پاسخ به توییت آربلوا پس از شکست مقابل سوسیداد مبنی بر اینکه پیروزی مقابل یک تیم 11 نفره تا چه اندازه سخت است، گفت: «کسی که از 32 بازی تیمش در لیگ، در تنها 1 بازی فیکس است، لیاقت شنیدن پاسخ را ندارد. اگر در داخل زمین نقش خاصی ندارید، در خارج از زمین هم همانطور بمانید».

نکاتی که باید بدانید

- آخرین باری که بارسا در دو بازی پیاپی لیگ متحمل شکست شد، به اکتبر 2014 باز می گردد، جایی که آن ها پس از شکست مقابل رئال مادرید، به سلتاویگو هم باختند. تاریخ با تقریب خوبی تکرار شده است.

- 13 سال از آخرین باری که بارسا در سه بازی پیاپی شکست خورد می گذرد. این اتفاق در سال 2003 افتاد، و این مثلث، شامل والنسیا، سلتاویگو و اتلتیکو مادرید می شد.

پیروز هفته

بازیکنان مهم، نگاه بیشتری را به خود جلب می کنند، وقتی تیمشان در غیبت آن ها نتایج بدی می گیرد. محرومیت یک جلسه ای سوارز به این معنا بود که او برای مصاف آنوئتا باید در خانه بماند و در غیاب او، خط حمله بارسا، به نوعی، خب، بی دندان بود.

این اتفاق در حالی رخ داد که درست چند روز قبل از این بازی، سوارز با دبل خود در مقابل اتلتیکو، پیروزی را برای بارسا به ارمغان آورد، و هواداران بارسا را به این فکر انداخت: بازیکن سابق لیورپول، در حال حاضر مهمترین بازیکن بارسا محسوب می شود.

طوری کسی از عملکرد ضعیف مونیر در بازی مقابل سوسیداد چیزی نگفت، که انگار چنین عملکردی از این بازیکن بیست ساله، کاملا طبیعی است. اگرچه نیمار هم در کنار او بازی چندان جالبی را از خود به نمایش نگذاشت، اما این مونیر است که باید تلاش کند در تابستان پیش رو از تیم کنار گذاشته نشود؛ درست همانطور که در گذشته مهاجمان آینده دار بارسا، کنار گذاشته شدند.