امیدهای آرژانتین برای رسیدن به جام جهانی

مرجع: ESPN
سعید ایمنی / FCBarcelona.ir

مرحله به مرحله حساسیت بازی‌های مقدماتی جام جهانی پیش رو بیشتر می‌شود و اتفاقات غیر منتظره زیادی به وقوع می‌پیوندد. در حالی که تنها یک بازی تا پایان این مسابقات باقی مانده، حضور آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۸ در هاله‌ای از ابهام است. در این خبر نگاهی می‌اندازیم به وضعیت حضور نائب قهرمان جام جهانی گذشته، در دوره پیش روی این مسابقات.

تساوی ۰-۰ خانگی مقابل پرو - که چهارمین بازی بدون برد آرژانتین را رقم زد - هواداران این تیم را بیشتر از قبل مستاصل کرده است. از سوی دیگر، گلزنی سایر تیم‌ها در بازی‌هایشان، وضعیت آرژانتین را پیچیده‌تر کرد. آنها در حالی پا به بازی آخر خود می‌گذارند که جایگاه ششم جدول را در اختیار دارند؛ ۴ تیم اول جدول به طور مستقیم و تیم پنجم از طریق پلی آف مقابل نیوزلند به جام جهانی صعود خواهند کرد.

شکست کلمبیا توسط پاراگوئه، آرژانتینی‌ها را در موقعیتی قرار داده است که دیگر سرنوشتشان دست خودشان نیست - حتی کسب پیروزی در بازی آخر برای صعود مستقیم کافی نخواهد بود. شاید حتی تساوی کلمبیا و پاراگوئه، می‌توانست موجب صعود آرژانتین به عنوان تیم چهارم جدول به روسیه شود.

اما با گلزنی دور از ذهن پاراگوئه در چند دقیقه پایانی بازی، ورق برگشت و همه چیز - به ضرر - آلبی سلسته تغییر کرد. حال پیروزی هم نمی‌تواند صعود آنها را تضمین کند و تساوی تیر خلاص را بر پیکر مسی و یارانش شلیک خواهد کرد. لذا آرژانتین باید تمام قوای خود را برای بازی پایانی به کار گیرد؛ مصافی که در کویتو (جایی ۲۸۰۰ متر بالاتر از سطح دریا) مقابل اکواردور برگزار خواهد شد.

البته باید معترف بود که بعد از ۱۷ بازی و تعویض ۳ مربی و تنها به ثمر رساندن ۱۶ گل در این مدت، شرایط موجود بهتر از آنی است که آرژانتین استحقاقش را دارد!

تغییر ورزشگاه بازی در برابر پرو، نشانه‌ای از اضطرار و دستپاچگی بود. به جای زمین سنتی‌شان در بوینس آیرس در ورزشگاه خانگی ریور پلاته، آنها به آن سوی شهر رفتند تا در زمین بوکا جیونیورز بازی کنند. ورزشگاه ریور بزرگتر است، اما هواداران فاصله زیادی با زمین بازی دارند. ورزشگاه بوکا اما، هیجان خالص است، یک دیوار کامل از تشویق و سر و صدا! ایده آرژانتینی‌ها این بود که این مسئله می‌تواند روحیه تیمشان را بالاتر ببرد و بر پروئی‌ها اثر منفی بگذارد، اما آنها غافل از اثر معکوس این تصمیم بودند: هوادارانی که با عصبانیت و اضطراب پا به تماشای این بازی می‌گذاشتند، هر لحظه ممکن بود تحت فشار بازی منفجر شوند.

ترکیب اولیه مربی خورخه سمپائولی نشان می‌داد که در اولین بازی حساس ماه جاری، او بیش از حد به سراغ تغییرات رفته است. سه بازیکن دفاعی که او به کار گرفته بود، به دلیل سرعت کم، خط دفاعی را شکننده و آسیب پذیر کرده بودند. در سمت دیگر زمین، او مثلث هجومی مسی، دیبالا و ایکاردی را هم کنار گذاشته بود. دیبالا به دلیل نبود زمان کافی برای هماهنگی با مسی به کار گرفته نشد و ایکاردی هم جای خود را به داریو بندتو داد که در زمین خانگی تیم باشگاهش بازی می‌کرد.

ترکیب اولیه، شبیه به ترکیب رایج 4-2-3-1 بود. سمپائولی اما، به سراغ ایده استفاده از بازیکنِ با پای مخالف رفت؛ دی ماریای چپ پا در سمت راست و الخاندرو گومز راست پا در سمت چپ. اما تمایل این دو به حرکت به سمت میانه زمین، موجب می‌شد که فضای در اختیار تیم خودی محدود شود و تیم عملا در محدوده واکنش دفاع محتاط حریف قرار بگیرد.

پرو از ابتدا نشان داد که هیچ علاقه‌ای به ریسک کردن ندارد. یک تساوی هم برای آنها کافی بود، چرا که بازی آخرشان را در خانه برگزار می‌کنند. در نتیجه، به جای کریستین کوئوای محروم، مربی ریکاردو گارکا از سرخیو پنا استفاده کرد، یک هافبک سنتی که با دستورات دفاعی به زمین فرستاده شده بود. ماموریت او مهار کردن هافبک آرژانتین، اور بانگا و ممانعت از همکاری او با مسی بود.

این یعنی مهاجم پرو، پائولو گوئررو تنها می‌ماند، اما او هم در حقیقت وظیفه جلوگیری از رساندن توپ به مسی و مشارکت او در جریان بازی را بر عهده داشت. هافبک دفاعی پرو، رینالدو تاپیا نیز کارش را به خوبی انجام داد، و سعی می‌کرد پیش از اینکه مسی در جریان بازی قرار بگیرد، او را تحت فشار قرار دهد.

جرقه‌هایی در بازی دیده شد: یک شوت روی یک ضربه کرنر هوشمندانه که از کنار دروازه به بیرون رفت؛ حرکتی از بندتو که منجر به ضربه با ارتفاع زیاد دی ماریا شد؛ یک سانتر کمی بیش از حد مرتفع که بندتو نتوانست از آن استفاده کند؛ یک ضربه به تیر دروازه پس از حرکت ترکیبی با مهاجم میانی؛ پاسی که گومز را در مصاف تک به تک قرار داد و دروازبان پدرو گایسه موفق به متوقف کردن او شد؛ سانتر کوتاهی که بازیکن تعویضی امیلیانو ریگونی نتوانست به گل تبدیل کند؛ یک حرکت سریع و پاس عالی به بندتو که نتوانست در مصاف تک به تک دروازبان را مغلوب نماید...

شاید در یک روز دیگر، این تعداد موقعیت برای رسیدن به گل کافی بود. اما در این موقعیت نه. و همان طور که در اغلب بازیهای آرژانتین در این دوره شاهد بودیم، به غیر از مسی، بقیه بازیکنان، توان ایجاد موقعیت خاصی را بر روی دروازه حریف نداشتند. هرچه بازی جلوتر رفت، هواداران نیز آرامتر شدند و این خطر پررنگ‌تر شد که مبادا پرو روی ضد حمله، هر 3 امتیاز بازی را تصاحب کند.

بازی اما در نهایت با تساوی بدون گل به پایان رسید و بازیکنان پرو و هواداران معدود اما پر سر و صدایشان، به جشن و پایکوبی پرداختند. آنها در یک رتبه بالاتر از آرژانتین باقی ماندند، اگرچه با کمترین اختلاف ممکن و تنها به لطف گل زده بیشتر. اما همین قدر برتری هم می‌تواند سرنوشت ساز باشد. این یعنی پرو در رتبه پنجم است. بازی آخر آنها در خانه در برابر کلمبیایی است که چیزی تا قطعی شدن حضورش در جام جهانی فاصله نداشت اما با دریافت دو گل دقایق پایانی از پاراگونه، شوکه شد! آرژانتین اما، کوهی در پیش رو دارد که باید از آن بالا رود، اما خوشبختانه، شانس برای آنها همچنان باقی است! خبرگزاری بارسلونا...