چهار تئوری برای توجیه علاقه عجیب بارسا به جذب پائولینیو!

منبع: Squawka
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

در حالی که در ابتدا به نظر می‌رسید تنها یک شوخی رسانه‌ای باشد، حالا علاقه بارسا به جذب پائولینیوی برزیلی از لیگ چین، تبدیل به یک احتمال جدی شده است... اما چگونه می‌توان این علاقه عجیب و باورنکردنی برای جذب یک هافبک متوسط را توجیه کرد؟

هیچکس پیش‌بینی‌اش نمی‌کرد و حتی تعداد کمتری می‌توانند حدس بزنند که این مسئله چگونه پایان می‌پذیرد. حتی خود پائولینیو نیز تعجب خود را از این مسئله ابراز کرده است: «از وقتی از علاقه بارسا باخبر شدم نمی‌توانم به آن فکر نکنم و امیدوارم اوضاع هر چه زودتر و در همین هفته مشخص شود!». این صحبت‌های پائولینیو با توجه به بزرگی باشگاهی که به جذبش علاقه دارد، کاملاً طبیعی‌ست، اگرچه باشگاهی که به آن تعهد دارد چندان مایل به انجام این انتقال نیست.

حال، فارغ از اینکه این انتقال اتفاق بیفتد یا نه، نکته قابل توجه این است که چرا بارسا اصلاً باید پائولینیو را بخواهد؟ آن‌ها یکی از بهترین باشگاه‌های دنیا هستند و پائولینیو، اگر سبیل داش مشتی‌اش را در نظر نگیریم، هافبکی معمولی است که در تاتنهام راه به جایی نبرد و چند سال اخیر را در چین توپ زده است.

در این مقاله هر چه توانستیم به مغز خود فشار آوردیم و در نهایت چهار تئوری برای توجیه این نکته عجیب که بارسا خواهان به خدمت گرفتن پائولینیوست، پیدا کردیم!

یک - ترفند روابط عمومی به اورگرانده (برای فروش آردا توران؟)

یک توضیح قابل قبول برای توجیه اینکه بارسا می‌خواهد بازیکنی از لیگ چین را به خدمت بگیرد، این است که همه این قضیه یک حقه روابط عمومی باشد. در سال‌های اخیر این لیگ بازیکنان زیادی را با دادن پول‌های هنگفت و با وجود فاصله کیفی که با سطح اول فوتبال دنیا دارد، به سوی خود کشانده است.

آردا توران هم تقریباً مسیر تبدیل شدن به چنین بازیکنی را طی کرد، اما بارسا درخواست یکی از باشگاه‌های لیگ چین به مبلغ 50 میلیون یورو را برای او رد کرد. حالا تابستان آمده و بارسا چشم به فروش آردا دارد تا بتواند بودجه بیشتری برای فعالیت‌های نقل و انتقالاتی خود داشته باشد، اما پیشنهاداتی که مبلغی مانند لیگ چین را در پی داشته باشند، پیدا نمی‌شوند.

بنابراین، منطقی به نظر می‌آید که بارسا برای اینکه گوانگژو را متقاعد به خرید آردا توران کند، در حال ساختن این توهم برای آن‌هاست که باشگاه‌های لیگ چین بازیکنانی دارند که به حدی خوب هستند که می‌توانند در بارسا توپ بزنند. گوانگژو تا به اینجا تمام پیشنهادات برای جذب هافبک خود را رد کرده است، و آن‌ها وقتی در مقابل پیشنهاد یک باشگاه بزرگ مقاومت کنند و سپس از همان باشگاه یک بازیکن نیز بخرند، بسیار قدرتمند به نظر خواهند رسید، و بارسا نیز در عین حال بازیکنی که نمی‌خواهد را به قیمتی بالا به فروش خواهد رساند. و در این بین دو طرف پیروز خواهند شد.

دو - فروش راکیتیچ و جایگزینی او با پول کمتر

یکی از چیزهای عجیب در مورد علاقه بارسا به جذب پائولینیو، این است که آن‌ها در ترکیب خود دو بازیکن می‌بینند که دقیقاً قابلیت تاکتیکی حضور در پُستی که پائولینیو قرار است در آن بازی کند را، دارند. سرجی روبرتو و خصوصاً ایوان راکیتیچ به شکل قابل توجهی می‌توانند همان کارهایی که پائولینیو قادر به انجامش است را به همان نحو انجام بدهند. پس چرا بارسا خواهان به خدمت گرفتن اوست؟

خب، شاید آن‌ها قصد دارند تا راکیتیچ 29 ساله را به قیمتی بالا بفروشند تا وضعیت بودجه خود برای این فصل را بهبود ببخشند. بارسا در تابستان 2017 خواهان بازیکنانی با قیمت بسیار بالا بوده که اکثر آن‌ها از 70 میلیون یورو تجاوز می‌کنند. برای انجام چنین کاری، باید بتوانید بودجه خود را به هر شکل افزایش دهید، و قابلیت‌های راکیتیچ به حدی محبوب است که اگر او را برای فروش بگذارید، بتوانید پول خوبی به دست بیاورید.

باشگاه‌های زیادی می‌توانند از بازیکنی با خلاقیت و پویایی راکیتیچ استفاده کنند. منچستر یونایتد، چلسی، و حتی لیورپول (که تلاشش برای جذب نبی کیتا چندان خوب به نظر نمی‌رسد)، می‌توانند از حضور او در ترکیب خود استفاده کنند. او می‌تواند ابعاد جدیدی به خط هافبک پاریس سنت ژرمن اضافه کند و اگر میلان به شکلی جدی قصد دارد یووه را به چالش بکشد، راکیتیچ می‌تواند خط هافبک آن‌ها را به سطح تازه‌ای ببرد.

اما اگر بازیکنی مانند راکیتیچ را، حتی برای قیمتی بیشتر از 50 میلیون بفروشید، آن وقت باید بتوانید جای خالی‌اش را پر کنید. برای خرید پائولینیو به 25 میلیون یورو پول نیاز خواهد بود، بنابراین 25 میلیون یورو از پول فروش راکیتیچ باقی می‌ماند که بسیار سخت بتوان با آن فضایی که توسط او ایجاد می‌شود را پر کرد.

سه - همه‌اش یک کلک است!

یک مرد بزرگی جایی نوشت که فریب و اغراق عوامل مهمی در جنگ هستند. می‌توانند دشمنان و حریفان را گیج کنند، حواس آن را پرت کنند و نظراتشان را تحت تأثیر قرار دهند، در حالی که قصد و نیت واقعی شما یک راز باقی می‌ماند تا وقتی که آن را مشخص کرده و همه را شگفت‌زده کنید.

بنابراین شاید بارسا قصد دارد که همه ما را با این تعقیب پر سر و صدای پائولینیو فریب دهد. هر چه باشد، گوانگژو تا به اینجا تمام پیشنهادات را برای بهترین بازیکن خود در میانه فصل رد کرده است، و از دست دادن او در این مقطع، می‌تواند برای هفتمین قهرمانی پیاپی آن‌ها در لیگ و سومین قهرمانی در پنج سال اخیر در آسیا مشکل ایجاد کند.

بنابراین، شاید، شاید، بارسا قصد خرید پائولینیو را ندارد. آن‌ها فقط می‌خواهند که همه این طور فکر کنند که بارسا قصد دارد پائولینیویی که به زودی 29 ساله می‌شود را به خدمت بگیرد، و به این ترتیب خواهند توانست با کمترین جنجال، بازیکنی که واقعاً می‌خواهند را جذب کنند.

چهار - مدیران بارسا عقل خود را از دست داده‌اند

همه این تئوری‌هایی که در بالا آمده‌اند، به نوعی تخیلی به نظر می‌رسند. گشتن پی منطق است، در چیزی که منطقی ندارد. اما اگر این دلیل واقعی تمایل بارسا به جذب پائولینیو باشد، چه؟ اگر آن‌ها در این اندیشه باشند که نمایش‌های واقعاً خوب پائولینیو با تیم ملی برزیل شاهدی‌ست بر بازیابی فرمش، و نه دستاوردی از سیستم بی‌نقص تیته که در سطح باشگاهی جواب نمی‌دهد؟

احتمالاً مدیران بارسا عقلشان را از دست داده‌اند. هر چه باشد، آن‌ها یک بار دیگر ماه نخست و حیاتی فصل نقل و انتقالات را صرف تلاش برای خرید یک بازیکن از پاریس سنت ژرمن کردند. بعد از صرف چندین تابستان برای جذب بازیکنانی مانند تیاگو سیلوا و مارکینیوش از پاریس، آن‌ها ظاهراً هنوز متوجه نیستند که اگر پاریس نخواهد بازیکنی را بفروشد، آن‌ها نمی‌توانند مجبورش کنند. و بازیکنان در آن باشگاه آنقدر خوب پول می‌گیرند که به خروج فکر نکنند.

با تعقیب لجبازانه وراتی، بارسا فرصت جذب ژان میشل سری از نیس را از دست داد. هافبکی با قدرت بازیسازی بسیار بالا که می‌توانست با قیمتی بسیار کمتر، همان کاری را انجام دهد که وراتی می‌تواند. حالا نیس اعلام کرده است که دیگر بازیکنی نخواهد فروخت. بارسا همچنین فرصت جذب مارکو وراتیِ بعدی را نیز از دست داد؛ روبن نوز، که می‌توانستند او را با قیمت تنها 18 میلیون یورو به خدمت بگیرند.

فارغ از آن، تنها بازیکنی که آن‌ها به طور جدی در پی‌اش بودند، هکتور بیرین، مدافع کناری آرسنال بود (چند بازیکن از آرسنال باید به بارسا بیایند و جواب ندهند تا بارسا بفهمد که خرید از این تیم ایده خوبی نیست؟). او جایگاه بسیار خوبی در آرسنال دارد و تلاشی هم برای خروج از این تیم نکرد. پس از گذر یک ماه از آغاز نقل و انتقالات، آن‌ها در نهایت تصمیم گرفتند که نلسون سمدو، بازیکنی که ارزان‌تر و، رک بگویم، بهتر از بیرین است را، به خدمت بگیرند.

به نظر نمی‌رسد که هیئت مدیره بارسا ایده‌ای داشته باشد که دارد چه می‌کند. در چهار پنجره نقل و انتقالاتی که آن‌ها آندونی زوبیزارتا را قربانی فساد و بی‌کفایتی خود کردند، تنها خریدی که انجام دادند و می‌شود به آن نمره‌ای بیشتر از 6/10 داد، ساموئل اومتیتی است.

تلاش بارسا برای جذب پائولینیو به این دلیل عجیب است که ایده بسیاری بدی‌ست، اما این هیئت مدیره بارسا نشان داده است که پادشاهان ایده‌های بد را بر مسند خود دارد. آن‌ها آخرین مهره‌ها از دوران ریاست راسل هستند. این‌ها گروهی هستند که رئیسشان مردی بود که بهترین تیم دنیا را از خوان لاپورتا گرفت و سپس به لحاظ اخلاقی آن را به ورشکستگی کشاند و گذاشت تا جلوی چشمش بپوسد؛ کسی که تنها دستاورد واقعی‌اش به عنوان رئیس باشگاه، انتقال نیمار از برزیل به نیوکمپ بود.

زوبیزارتا (کسی که انریکه را انتخاب کرده بود) تنها شانس واقعی باشگاه برای خروج از دوران فاجعه‌بار راسل بود، و بارتمئو او را قربانی کسانی کرد که از حمایتشان برخوردار بود تا اوضاع را که در اوایل سال 2015 کمی آشفته شده بود، آرام کند.

بارتمئو و دوستانش در دو سالی که بر مسند ریاست بودند، تصمیمات اشتباه بی‌شماری گرفتند، و احتمالاً این دلیلی است که بارسا پائولینیو را می‌خواهد. اما حتی با استانداردهای آن‌ها هم این مسئله توجیه نمی‌شود. اینجا جایی است که هیئت مدیره بارسا از «تقریباً احمقانه»، به حماقت محض رسیده است.

خبرگزاری بارسلونا...