اشتباه بارسا در از دست دادن آلوز، واضح‌تر از همیشه

منبع: Barca Blaugranes
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

شب گذشته، دنی آلوز دو پاس گل فوق‌العاده در جریان پیروزی 0-2 یوونتوس در خانه موناکو در دور رفت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا به نام خود ثبت کرد، و این مسئله بیش از پیش به اثبات اشتباه سران باشگاه بارسلونا در از دست دادن مدافع برزیلی کمک کرد.

آلوز، همان‌گونه که سال‌ها برای بارسا این کار را انجام داده بود، یک لحظه بزرگ دیگر رقم زد. در همین حال، بارسا در تمام طول فصل به دنبال یک مدافع راست مناسب بود، چرا که سرجی روبرتو و الکس ویدال، به دلایل مختلف، نمی‌توانستند همیشه جواب مناسبی به این سؤال بزرگ تیم باشند.

به طور قطع آن‌ها لحظات خوبی هم سپری کردند، اما به هیچ وجه این لحظات خوب تداوم نداشت. روبرتو، به عنوان یک هافبک، هیچگاه در زمان حضورش در دفاع کناری راحت بازی نکرد، و ویدال هم درست زمانی که داشت به فرم خوب خود می‌رسید، با مصدومیت شدیدی مواجه شد. به هر صورت، این پست برای بارسا در این فصل تا حدی دردسرساز شده بود.

مدیران بارسلونا نمی‌خواستند که دستمزد دنی آلوز را برای یک فصل دیگر هم پرداخت کنند، بنابراین گذاشتند که او به طور رایگان از تیم برود. آن‌ها احساس کردند که ذخیره کردن دستمزد نسبتاً بالای آلوز، ارزش این ریسک را دارد. اما با وجود زمزمه‌هایی که، در شاید 5 فصل اخیر، گفته می‌شد دنی آلوز مانند گذشته خوب نیست، حالا اوست که در حال صعود به فینال لیگ قهرمانان است، نه بارسلونا.

درست، آلوز دیگر در اوج دوران خود نیست، اما با این وجود هم، او هنوز یک بازیکن سطح بالاست. فراموش نکنیم که او در دوران اوجش یک نقطه قوت بسیار بزرگ برای تیم بود، و احتمالاً یکی از بهترین بازیکنان دنیا، در هر پستی. او دیگر از بهترین‌های دنیا نیست، اما او هنوز هم مفید است، به خصوص در بازی‌های بزرگ.

بیایید نگاهی داشته باشیم به آخرین باری که بارسا به قهرمانی لیگ قهرمانان رسید: فصل 2014/15. با وجود آن همه ستاره، آسان است فراموش کردن این نکته که آلوز توپ‌ربایی اولیه و پاس دیدنی را برای مسی فراهم کرد تا گل اول بازی در بازی رفت نیمه‌نهایی مقابل بایرن به ثمر برسد. همچنین، آلوز بود که آن پاس بلند و دقیق را برای سوارز فراهم کرد تا او گل برتری بارسا در ال‌کلاسیکوی برگشت را به ثمر برساند و گام بلندی باشد به سوی کسب سه‌گانه.

درست، او در سال‌های پایانی‌اش در بارسا گاهی کلافه‌کننده می‌شد، چرا که دیگر آن سرعت و بازدهی را برای بازگشت به خط دفاع پس از شرکت در حمله‌ها را نداشت. و همه ما از پاس‌های بسیار بلند او که هیچگاه به هم‌تیمی‌های کوتاه‌قدش نمی‌رسیدند، عصبانی می‌شدیم.

درست است که او بازیکن کاملی نبود، اما اعتراضاتی که به او می‌شد واقعاً قابل تصور نبود - همان‌هایی که می‌گفتند جانشینان او، مارتین مونتایا، الکس ویدال یا سرجی روبرتو، نمایش‌های بهتری از او دارند.

آلوز شخصیت بسیار خاص و حساسی دارد. او احساس کرد که از سوی مدیران بارسلونا به او بی‌احترامی شده است، و حالا دارد نکته‌ای را برایشان به اثبات می‌رساند. چقدر بد، که باید به این نقطه می‌رسید تا آن‌ها این نکته را درک کنند.

خبرگزاری بارسلونا...