فراتر از یک مدافع راست؛ چرا بارسا هرگز بازیکن دیگری مانند آلوز به دست نخواهد آورد؟

منبع: Squawka
مترجمین: غلامحسین صبوری - سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

پس از هشت سال حضور و به دست آوردن عناوین متعدد، به نظر می رسد که دنی آلوز در آستانه جدایی از باشگاه محبوبش بارسلونا و پیوستن به تیم یوونتوس است. در این مقاله تحلیلی به قلم تحلیلگر سایت Squawka، به بررسی نقش تعیین کننده این بازیکن در موفقیت سال های اخیر بارسا پرداخته شده و از این موضوع که وی "چیزی فراتر از یک مدافع کناری" برای این تیم بوده، پرده برداشته خواهد شد.

جوزپه ماروتا مدیر اجرایی یوونتوس در هفته ای که گذشت در جمع خبرنگاران گفت: «پیوستن دنی آلوز به یوونتوس؟ هنوز هیچ چیز قطعی نشده است. این مسئله را نه می توانم رد و نه تایید کنم. او بازیکن تیم ما نیست، اما بازیکنی بسیار مهم برای تیمش است. خواهیم دید که با توجه به حضور یوونتوس در تمامی رقابت ها، می توانیم در این زمینه (به خدمت گرفتن آلوز) چه اقداماتی انجام دهیم».

اگر چنین معامله ای برای بانوی پیر با موفقیت به سرانجام برسد، این تیم برد بزرگی کرده، زیرا بازیکنی با کوله باری از تجربه، استعداد، موفقیت و شخصیت را جذب کرده است. در سوی دیگر، این انتقال ضربه بزرگی بر بدنه تیم بارسلونا خواهد زد، شاید حتی بزرگتر از آن چه پیش بینی می شود. آلوز یکی از نگین های این تیم در طول دوران سلطه 8 ساله آن ها بوده است. در حقیقت، پیوستنش به بارسا "انتقالی بزرگ" محسوب می شد؛ انتقالی که گواردیولا مُصِر به انجام آن بود چرا که وی را مهره ای حیاتی در انقلابی که می خواست در فوتبال به پا کند به حساب می آورد.

این بازیکن با مبلغ 30 میلیون یورو از سویا به جمع آبی و اناری پوشان پیوست. مبلغی هنگفت برای یک مدافع کناری (البته به پول سال 2008، امروزه باشگاه ها بازیکنان جایگزینشان را با این مبلغ های جذب می کنند!)، اما بعد ها آلوز ثابت کرد که بسیار بیش از این مبالغ ارزش دارد. اگر بخواهیم به کمک شعار باشگاه بارسلونا، اهمیت او برای این تیم در سال های گذشته را عنوان کنیم، می توانیم بگوییم: «فراتر از یک مدافع کناری».

گواردیولا بلافاصله با هدفی تعیین شده و خوب، نقشی مرکزی در سیستم تاکتیکی خود برای آلوز تعریف کرد. همچنین، باید به یاد داشته باشیم که این بازیکن برزیلی، نقشی اساسی در دو قهرمانی پیاپی سویا در آن سال ها ایفا کرده بود. او اسماً یک مدافع راست بود، اما در حقیقت در هر جایی از زمین حضور داشت و هر جا که توپ در حال گردش بود، به ناگاه سرو کله او پیدا می شد.

او بنیان گذار درخشش های سویا بود و اغلب حتی به عنوان بازیساز این تیم ایفای نقش می کرد. علاوه بر قهرمانی در لیگ اروپا، او همچنین نیروی محرکه ای بود که سویا را در فصل 2006/07 در کورس قهرمانی لالیگا قرار داد؛ جایی که آن ها علی رغم این که بهترین بازی ها را در آن سال در اسپانیا (شاید حتی اروپا) انجام می دادند، در نهایت با اختلافی ناچیز نتوانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند.

در ادامه او آن فصل را بسیار عالی به پایان رساند و موفق شد در فینال کوپا آمریکای 2007 گلزنی کند تا برزیل با شکست آرژانتین مدعی به عنوان قهرمانی دست یابد.

او در اوج دوران بازیگری خود بود. اما در بارسلونا، او قدرت درخشش خود را به سطحی جدید و بالاتر رساند. آلوز که بلافاصله می دید به او آزادی عمل کامل در سمت راست زمین داده شده، خود را به طرز شگفت انگیزی در سبک هجومی بارسا که مبتنی بر ارسال پاس های کوتاه بود، یافت.

اغلب مدافعین کناری برزیلی مانند قطارهای سریع السیری هستند که خط کناری زمین را گرفته و مدام آمد و رفت می کنند و با این کارشان پویایی تیم در کناره ها را افزایش داده و نقشی محوری در تیم ایفا می نمایند. از میان این گونه بازیکنان می توانیم به عنوان مثال به کافو، روبرتو کارلوس و مایکون اشاره کنیم. اما آلوز در حالی که قابلیت هایی مشابه ستاره های ذکر شده داشت، از سبک بازی پیچیده تری بر خوردار بود. دلیل این موضوع شاید این بود که او مدت زمان زیادی را در اسپانیا سپری کرده (او در 19 سالگی و با مبلغ 1 میلیون یورو به سویا پیوست) و شاید هم این که او همیشه نسبت به سایرین متمایز بود.

با این همه، او در خارج از زمین هم منحصر بفرد بود. او که احتمالا سرخوش ترین بازیکن تاریخ بارساست، عاشق زندگی است و نمی ترسد که دیگران این نکته را بدانند. در عین حال، مردی مصمم با روحیه ای سیری ناپذیر برای پیروزی که تمرکز بسیار زیادی بر بدست آوردن آن دارد. مردی که جراحی های زیبایی اش او را تا حدی خوشتیپ تر کرده، اما خوشبختانه هیچگاه تلاش نکرده است که شخصیتش را تغییر دهد.

پیوستنش به بارسا مصادف با بازگشت پیکه به بارسا بود که شادی را به خط دفاع بارسا، بیش از همیشه بازگرداند. کارلس پویول که همیشه مانند یک جنگجوی جدی بود، یاد گرفت که بخندد و جَو اطراف رختکن بارسا، کاملا متحول شد.

تاکتیک ها و قدرت رهبری گواردیولا، واضحا بسیار کلیدی بود، اما سهل انگارانه خواهد بود، اگر تأثیری که شخصیت آلوز بر به وجود آمدن رختکنی شاد داشت، نادیده بگیریم. تأثیری که نقشی مهم بر موفقیت های تمام نشدنی بارسا داشته است.

حرف از موفقیت شد! شش قهرمانی لالیگا، چهار قهرمانی جام حذفی، چهار سوپر کاپ اسپانیا، سه سوپر کاپ اروپا، سه قهرمانی جام جهانی باشگاه ها و سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا. این 23 جام را بارسا در تنها هشت سال بدست آورد. پر افتخار ترین تیم پس از آن ها در همین مدت زمان، بایرن مونیخ با 13 عنوان قهرمانی است.

هشت سال گذشته، بدون هیچ شبهه ای از آنِ بارسا بوده است، و دنی آلوز یکی از مهمترین مهره های آن ها در این سال ها به شمار می رود. او مانند مسی در سرتیتر خبرها نبوده و مانند ژاوی، اینیستا و بوسکتس، ستایش نشده است، اما او (در کنار رفیق مصممش، جرارد پیکه)، - اگر ژاوی و مسی را کنار بگذاریم - اهمیتی درست به اندازه باقی بازیکنان بارسا در طول این هشت سال موفقیت، برای این تیم داشته است.

از مسی بگوییم، که هیچ بازیکنی به اندازه دنی آلوز در زمین بازی او را درک نمی کند. آن ها که زوج یکدیگر در سمت راست بارسا بودند، یک-دو های طوفانی خود را حتی زمانی که مسی به مرکز خط حمله و پُست فالس ناین رفته بود هم، ادامه می دادند. مرد آرژانتینی بخشی از موفقیتش به عنوان بهترین بازیکن دنیا در سال های اخیر را، مدیون همبازی برزیلی اش است.

مسی تنها کسی نیست که از پاس های دنی آلوز استفاده کرده است. در دهه اخیر لالیگا، لیونل مسی (127) تنها بازیکنی بوده که تعداد پاس گل بیشتری نسبت به دنی آلوز برای هم تیمی هایش فراهم کرده است. مدافع برزیلی در این مدت 97 پاس گل برای هم تیمی هایش ارسال کرده. 97! و فقط این را بگوییم که او حتی از ژاوی و اینیستا هم، پاس گل های بیشتری داده است.

او دیگر آن بازیکنی که قبلا بود، نیست، اما همچنان می تواند حرکات انفجاری ای که نشان از کیفیت بالایش دارد، به نمایش بگذارد. از اواخر مارس تا اوایل می سال گذشته، او نقشی اساسی در بارسا که در نهایت موفق به کسب سه گانه شد، داشت. نمایش او در هفته های پایانی رقابت های این فصل هم، که برای بارسا منجر به کسب دو گانه لیگ و جام حذفی شد، فوق العاده ظاهر شد.

او که تا به حال 32 قهرمانی با تیم های مختلفی که در آن بوده بدست آورده است، پر افتخارترین بازیکن حاضر در ترکیب بارسا محسوب می شود، و از بُعد برزیلی، تعداد افتخارات بزرگش حتی از پله هم بیشتر است! او در خارج از زمین هم، بسیار تأثیرگذار است و اخیرا با یک شرکت دارویی مصری، برای تهیه 1000 واکسن هپاتیت C در سه کشور متفاوت، همکاری داشته است.

واقعا مثل او وجود ندارد. وقتی از جان ویلسون، کارشناس فوتبال، خواسته شد تا به آلوز رتبه ای در بین بهترین مدافعین کناری تاریخ بدهد، این کار را انجام نداد؛ و ترجیح داد به کلمه "منحصر بفرد" در توصیفش بسنده کند. نه یک مدافع کناری، بلکه یک بازیکن منحصر بفرد که تنها با خودش می توان او را مقایسه کرد. سید لاو نیز چنین عقیده ای دارد و دنی آلوز را اینگونه توصیف می کند: «به آلوز لقب بهترین مدافع راستی که دیده ام را می دادم، اگر "مدافع راست" می توانست تمامی قابلیت های او را نشان دهد».

از دست دادن یک مدافع کناری 33 ساله برای باشگاهی مانند بارسا، مسئله مهمی نیست، اما دنی آلوز، چیزی فراتر از یک مدافع کناری است، و وقتی برود، دل همه برایش تنگ خواهد شد.

خبرگزاری بارسلونا...